Prostitutie, huwelijken onder de leeftijd en verslaving in Iran

Prostitutie in Iran begint vanaf 12 jaar. 25% hiervan zijn studenten (kan basisschool of middelbare school zijn), 20% universiteits-/hogeschoolstudenten, 10% freelancers en 7-8% kantoorpersoneel. Volgens The Welfare Organization, AIDS Research Center in Iran, zijn maar liefst 50% van de Iraanse prostituees huisvrouwen (en de meesten van hen zijn twintigers). Prostitutie is het weefsel van het gezin binnengedrongen. Dochters treden in de voetsporen van hun moeders.

27-jarige vrouwen genaamd ‘Khaleh’ worden pooiers en runnen de business. Meestal werken er weggelopen meisjes uit andere steden (13-30 jaar). Deze meisjes krijgen een kwart betaald van wat khale’s krijgen. Begin 2010 zei het hoofd sociologie van Iran dat de leeftijd voor prostitutie is gedaald naar 8-10 jaar. De jongeren van Iran worden bestolen.

Deze moderne slachtoffers runnen hun ‘zaken’ online. Socioloog Zhaleh Shaditalab bevestigde zelfs 13 jaar geleden al dat 42% van deze vrouwen hun klanten vinden via sociale media, 25% via de telefoon en slechts 22% op straat.

Hoewel prostitutie formeel illegaal is in Iran, staan er geen echte straffen op. Officieel staat in Artikel 638 van het Islamitisch Wetboek van Strafrecht dat wanneer een persoon in het openbaar doet alsof hij een haram daad begaat op openbare plaatsen, hij naast de straf een gevangenisstraf krijgt van 10 dagen tot 2 maanden of tot 74 zweepslagen. De doodstraf kan ook worden opgelegd voor prostitutie als de vrouw in kwestie getrouwd is. In dergelijke gevallen kan de klant ook worden geëxecuteerd.

Ondanks dit risico floreert de sekshandel in de straten van de grote steden van Iran. Degenen in deze business hebben een andere kijk op de wet en de wetgever. Ze zeggen dat rechters oordelen op basis van persoonlijke smaak, dus er is geen goede strafrechtelijke balans tussen de verkoper en de klant. Ze beweren dat ze ongezien zijn. In het ergste geval betalen ze de agenten.

Maar er is ook een gelegaliseerde vorm van misbruik in Iran: het tijdelijke huwelijk. Volgens de wet kan een man met een vrouw (of meisje) naar een religieuze leider gaan en om een zegen vragen over zijn ‘tijdelijke’ huwelijk. Dit huwelijk kan zo kort zijn als een uur, of misschien wel een week. Zodra zijn tijdelijke huwelijk (bekend als Sighe) gezegend is, kan hij relaties hebben met het meisje of de vrouw en dat alles binnen de wettelijke grenzen. Er zijn weinig praktische beperkingen aan hoe oud het meisje moet zijn.

Maar prostitutie is niet de enige manier waarop jonge meisjes in Iran te maken krijgen met seksueel trauma en misbruik. Volgens Iran Wire zijn er de afgelopen acht jaar in Iran meer dan 1 miljoen vrouwelijke kindhuwelijken geregistreerd. Dit is inclusief 13.500 met meisjes jonger dan 13 jaar. Naar alle waarschijnlijkheid ligt het werkelijke aantal veel hoger, omdat er veel buiten de boeken om gebeurt. Dit is een vijfde van alle huwelijken in Iran!

De Iraanse organisatie voor burgerlijke registratie meldde dat in 2021 het aantal huwelijken waarbij meisjes onder de 18 betrokken waren, met 9.000 is gestegen, waardoor het aantal nu 118.000 bedraagt. De verhouding tussen het aantal kindhuwelijken en het totale aantal huwelijken is nu 21,15 procent (het hoogste sinds 2014). Het hoogste aantal geregistreerde kindhuwelijken in Iran was in 2014, met bijna 170.000 bekende gevallen (meer dan een derde van alle geregistreerde huwelijken in dat jaar). Elk jaar worden er honderden baby’s geboren bij moeders van 10-14 jaar.

Het hoogste aantal kindhuwelijken in het land vindt plaats in de provincie Noord-Khorasan, waar alleen al in de afgelopen paar jaar duizenden huwelijken van meisjes zijn geregistreerd – sommigen nog maar 10 jaar oud.

Veel Iraanse slachtoffers van seksueel misbruik raken uiteindelijk verslaafd aan drugs. Dit is heel gebruikelijk. Iran heeft een ernstig drugsprobleem. Officiële statistieken over het aantal drugsverslaafden lopen sterk uiteen. We schatten 4,4 miljoen, maar we verwachten dat het werkelijke cijfer hoger ligt. Er wordt aangenomen dat 35-40% van alle in Afghanistan geproduceerde opiaten naar Iran wordt verhandeld.

Is het een wonder dat vrouwen in Iran schrikbarend veel verslaafd zijn, een overdosis nemen, depressief zijn en zelfmoord plegen.

Bid voor Iraniërs die te maken hebben met de trauma’s van misbruik en verslaving. Bid voor genezing en hoop. Bid voor een uitweg. Bid voor de bediening van Pearl of Persia, die zich richt op het bereiken van deze sector van de samenleving.