De moed van Iraniërs neemt toe nu ze zich losmaken van het regime: NewsMax

Door Lana Silk

Ooggetuige: ‘Weg met Amerika’ naar ‘Weg met de dictator

Nu het nieuwe jaar is aangebroken(Amerika’s Nieuwjaar is 1 januari, het Iraanse Nieuwjaar is in maart), kan ik het niet helpen maar ik zie een “nieuw Iran” dat voor mijn ogen verandert en ontstaat.

Vanuit een mondiaal perspectief verandert er nogal wat in Iran met betrekking tot de opstand van de bevolking tegen de regering van het land.

Ik ben opgegroeid in een Iran dat ons notoir dwong om elke dag op de lagere school “Dood aan Amerika” en “Dood aan Israël” te scanderen.

Er waren zeker geen mogelijkheden voor tegenspraak of oppositie.

Het was en is al meer dan 30 jaar opzettelijke indoctrinatie in haat en geweld tegen Amerika en Israël.

De onrust in het Midden-Oosten staat op de rand van totale instabiliteit.

Ik heb gemerkt hoe de moed, stem en durf van het Iraanse volk is gegroeid in een standpunt tegen hun eigen regering, namelijk tegen de grote ayatollah (opperste leider) die de belangrijkste poppenspeler en dictator is die de natie controleert.

Iraniërs hebben hun kreten veranderd in iets nieuws; in plaats van “Dood aan Amerika” en “Dood aan Israël” te roepen, hebben ze zich tegen hun eigen leiderschap gekeerd en roepen ze “Dood aan de dictator”.

Hun vasthoudendheid daarbij is bijzonder opmerkelijk.

Hoewel het Iraanse volk, dat al meer dan vier decennia zwaar onderdrukt wordt door zijn eigen leiderschap, zijn misstanden al lange tijd erkent, is er een grote angst geweest voor de gevolgen als men er iets aan zou doen of het hoofd boven water zou steken – tot nu toe.

Na de dood van Mahsa Amini in 2022 schaarde de wereld zich op zo’n eigenaardige manier achter de vrouwen van Iran dat het een ongekende opstand binnen het Iraanse volk ontketende. Amini’s geval was geen uniek incident; wat er met haar gebeurde was niet nieuw.

Maar deze keer schaarden mensen zich achter haar strijd en verbonden ze zich met elkaar in dat proces.

Dit creëerde een domino-effect waarbij het Iraanse volk zijn moed vond, de kreten van de andere mensen om zich heen hoorde en die eensgezinde stem voor het eerst in de geschiedenis wereldwijd werd versterkt.

Ondanks dat ze beschoten, aangevallen, gemarteld, gevangengezet en geïsoleerd werden, stapte het Iraanse volk gewillig in open vuur en schaamteloze brutaliteit, dag na dag, bijna een jaar lang, wat liet zien dat het Iraanse volk bereid was om zich te verzetten op een manier die ze decennialang niet hadden gedaan.

En ze zijn deze nieuwe passie niet kwijtgeraakt.

Hoewel de straatprotesten zijn gestopt, zijn andere protesten dat niet. De ontevredenheid die onder de mensen is ontstaan door het gebrek aan vrijheid en kansen, economische verwoesting en ernstige mishandeling heeft eindelijk een constant kookpunt bereikt.

Het Iraanse volk zit op zijn gat nu het erkent dat hun manier van leven, onder de afschuwelijke controle van het regime, onaanvaardbaar is.

Hoewel er nog steeds een minderheid is (een percentage van één cijfer) die erg islamitisch is en verklaart de regering te steunen, heeft de rest er genoeg van en is bereid alles te doen voor vrijheid.

Als het moet, zullen deze mensen vechtend sterven.

We blijven berichten krijgen van de volksopstand, die herhalen: “We zijn hoe dan ook dood. Onze regering bruskeert ons en er is hier geen toekomst voor ons. We zullen alles doen wat nodig is.”

Door deze opstand heeft het Iraanse volk de wereld laten zien dat het “nieuwe Iran” onmiskenbaar hoop en menselijkheid heeft. Er is een duidelijk verschil tussen het Iraanse volk en de regering die hen zo lang heeft gecontroleerd.

In hun protest hebben we een unieke kans om naast deze Iraniërs te staan in bewustwording, verdediging en gebed.

Met Iran in het centrum van het Midden-Oosten dient zijn invloed een groot doel, vooral in tijden van zoveel onrust. Een veranderd Iran betekent een veranderd Midden-Oosten.

Nu Iraniërs zich op zo’n onbevreesde manier losmaken van de controle van hun regering, staan toegewijde organisaties in Iran klaar om deze rebellen te omarmen met bescherming, middelen en boodschappen van de waarheid; dit zijn de groepen waar we achter moeten staan.

Door dit te doen, kunnen we uiteindelijk hoop, vrijheid en een betere toekomst van vrede bieden aan Iran en het grotere Midden-Oosten.

Headerafbeelding: Een stand en borden tijdens een rally ter ondersteuning van het Iraanse volk en de Women Life Freedom-beweging in Lyon, Frankrijk op 14 dec. 2024. (Elsa Biyick/Hans Lucas/AFP via Getty Images)

Oorspronkelijk gepubliceerd op: NewsMax