Irans bescheidenheidswetten en seksuele uitbuiting van vrouwen blootgelegd: The Washington Times

Door Lana Silk

Iraanse ‘zedelijkheidspolitie’ verstikt vrouwen

De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties heeft onlangs een rapport uitgebracht dat de Iraanse regering wereldwijd onder een vergrootglas legt voor haar flagrante mensenrechtencrisis en voortdurende mishandeling van vrouwen, die oorspronkelijk in de schijnwerpers kwam te staan door de dood van Mahsa Amini in 2022 voor het dragen van een “ongepaste” hijab. In het licht van de verjaardag van haar overlijden twee jaar geleden, mogen we deze moedige vrouwen niet vergeten, mijn volk, dat nog steeds wordt gecontroleerd en lijdt onder de handen van een vrouwenhatend regime – zelfs met de nieuwe, gematigde president in functie.

Vandaag de dag blijft de Iraanse “moraalpolitie” vrouwen in een wurggreep houden in elke poging hun stem het zwijgen op te leggen. Niet alleen zijn er in 2024 meer beperkende sluierwetten ingevoerd terwijl de vrouwen die in het kielzog van Mahsa Amini zijn gevolgd, terugdringen, maar paradoxaal genoeg worden juist deze vrouwen steeds meer gedwongen tot seksuele uitbuiting.

Voor een regime dat er alleen op uit is om zijn bevolking te controleren, sluiten deze schijnbaar tegenstrijdige praktijken naadloos op elkaar aan, waardoor de macht en het misselijkmakende misbruik van een toch al sterk achtergesteld volk nog verder worden geïntegreerd.

Ik ben zelf een in Iran geboren vrouw en iemand die regelmatig samenwerkt met moedige mensen ter plekke in Iran, die werken om te voorzien in de fysieke, emotionele en spirituele behoeften van de mensen in het land, ik vind dat de rest van de wereld moet weten wat er gebeurt met de vrouwen van Iran.

Verslechterende sekspraktijken in Iran

1. “Sighe” – Tijdelijk huwelijk, inclusief kindhuwelijken

De Iraanse wet verbiedt seks buiten het huwelijk. Omdat deze wet zeer serieus wordt genomen, wordt er vaak een achterpoortje gemaakt om deze regel te omzeilen met het oog op seksueel misbruik. Tijdelijke huwelijken, formeel bekend als “sighe”, gezegend door islamitische religieuze leiders, kunnen variëren van een half uur tot enkele maanden.

Hoewel de “officiële” leeftijd voor meisjes om te trouwen 13 is, is er in de praktijk geen wettelijke minimumleeftijd in Iran. Ik heb hartverscheurende foto’s gezien van kleine meisjes die op hun trouwdag hun pop vasthielden. Door dit soort huwelijken kunnen volwassen mannen deze meisjes één of meerdere keren seksueel misbruiken en kort daarna van hen scheiden, waardoor ze door de maatschappij aan de kant worden gezet, besmet en waarschijnlijk een leven lang in de prostitutie moeten werken.

2. Justitiële geweldpleging en prostitutienetwerken

Door praktijken als sighe is prostitutie gemeengoed geworden in Iran. Ondanks de illegaliteit wordt prostitutie niet alleen versterkt in de islamitische theocratie van Iran, maar het is maar al te vaak de enige keuze die deze meisjes nog hebben voor hun levensloop. Tot overmaat van ramp zijn dwang en mishandeling in het rechtssysteem zelf wijdverbreid. Het is schrijnend om de rapporten te lezen die ik heb ontvangen over vrouwen van etnische minderheden, in het bijzonder Koerdische vrouwen, die seksueel worden misbruikt door gezagsdragers – zonder enige mogelijkheid tot onderzoek of straf voor deze mannen. Bovendien kregen christelijke vrouwen wier echtgenoten gearresteerd waren te horen dat als ze de rechter seksuele gunsten verleenden, hij alles “kon laten verdwijnen”.

Het feit dat het Iraanse mannen en vrouwen verboden is om elkaars hand vast te houden of in het openbaar samen gezien te worden, zou meer perspectief moeten bieden op deze afschuwelijke absurditeit; terwijl dit misselijkmakende kwaad achter gesloten deuren plaatsvindt en gewoon onder het tapijt wordt geveegd, wordt het maar al te vaak geïnitieerd door degenen die deze controlerende “zedigheid”-wetten religieus opleggen.

3. Sekswerk voor militaire inlichtingen

Vorig jaar nog documenteerden verschillende nieuwsberichten nog een ander afschuwelijk misbruik. De nieuwste uitbuiting van Iraanse vrouwen is voor militair gewin, waarbij ze als lokaas worden gebruikt in openlijk seksuele online chatrooms en fora om inlichtingen te verzamelen van Israëlische militanten tijdens de oorlog in het Midden-Oosten. Deze vrouwen hebben niet alleen geen keuze in deze zaak, maar als ze niet langer nodig zijn, voorspel ik dat ze ook aan de kant worden gezet, zonder kansen op fatsoenlijk werk of een huwelijk, beschaamd door hun regering die hen in de eerste plaats in deze positie heeft gedwongen.

Hoe kunnen we praktisch helpen?

We kunnen deze realiteit niet langer negeren.

Omdat er geen wettelijke of maatschappelijke steun is voor de vrouwen van Iran, moeten we doorgaan met het vergroten van het bewustzijn van de realiteit van hun onderdrukking. Met belangenbehartiging komt een dieper begrip van het basisrecht van vrije wil, het recht om te kiezen – een recht dat deze vrouwen verdienen en nog moeten doorgronden. Als er niets anders is, dan is er iets te zeggen voor het lijden naast degenen die lijden. Er is ook behoefte aan steun van gespecialiseerde non-profitorganisaties die deze vrouwen de helpende hand reiken. Het is vooral belangrijk dat deze groepen die versterkte stem bieden, naast hulpbronnen zoals traumatherapie, praktisch advies, onderwijsmogelijkheden om deze meisjes uit hun hartverscheurende situaties te helpen en levensvatbare connecties voor andere inkomstenbronnen.

Dankzij deze ondersteuningssystemen kunnen Iraanse vrouwen en meisjes echte genezing ervaren van het fysieke, seksuele en emotionele misbruik dat ze hebben doorstaan. Ze moeten weten dat er hoop is – voorbij de flagrante leugens die ze te horen hebben gekregen dat ze door God gegeven identiteiten van vrijheid en keuze hebben.

Deze stemmen van belangenbehartiging en praktische hulp brengen die realiteit voor deze vrouwen naar voren. Daarom mogen we niet opgeven en moeten we hun stem zijn in deze cruciale tijd – door informatie te delen op sociale media, door goed opgeleid en geïnformeerd te blijven en door humanitaire organisaties te steunen die een impact hebben in Iran. We mogen deze vrouwen niet vergeten. Hun kreten worden gehoord in de hemel en op aarde – nu wereldwijd. Laten we aan hun zijde vechten in onophoudelijke solidariteit.

Headerafbeelding: Een Iraanse vrouw zonder haar verplichte islamitische hoofddoek knippert met een overwinningsteken terwijl twee van top tot teen gesluierde vrouwen lopen in de oude hoofdbazaar van Teheran, Iran, donderdag 13 juni 2024. (AP Foto/Vahid Salemi)

Oorspronkelijk gepubliceerd op: De Washington Times