Hoe God het hartzeer van een Iraanse moeder inruilde voor hoop: De Stroom

door Lana Silk

Terwijl de boeketten met moederdagthema’s en wenskaarten uit de winkelschappen worden gehaald en we naar de volgende feestdag gaan, doet mijn hart verdriet als ik bedenk hoe heel anders de ervaring van het moederschap is in Iran, waar ik tot mijn tienerjaren heb gewoond. Elk jaar, terwijl mijn kinderen me zelfgemaakte kaarten en extra knuffels en kusjes geven, dank ik God dat ik de vrijheid heb om mijn hart voor hen volledig uit te drukken en actief betrokken te zijn bij hun dagelijkse leven.

Toch vergeet ik nooit de vrouwen in mijn geboorteland. Talloze Iraanse vrouwen hebben geen recht op hun eigen kinderen en in veel gevallen zijn ze volledig van hen gescheiden. Veel jonge meisjes worden zonder keuze en voordat ze er klaar voor zijn gedwongen om te trouwen en moeder te worden, ze worden alleen gezien als een bezit dat gebruikt en later weggegooid moet worden. Ze zijn niet in staat om hun kinderen te beschermen of iets te zeggen te hebben over hun dagelijks leven of hun toekomst.

Deze gepassioneerde moeders hebben het vermogen om de eeuwigheid van hun kinderen radicaal te beïnvloeden en het leven van vele anderen te veranderen, waardoor er voortdurend rimpelingen van de liefde van Christus door heel Iran worden gecreëerd.

Uit cijfers die het Iraanse bureau voor de statistiek tussen maart en juni 2021 publiceerde, bleek dat 9.750 meisjes in de leeftijd van 10-14 jaar officieel werden uitgehuwelijkt in de periode van drie maanden, het hoogste aantal geregistreerde kindhuwelijken in één kwartaal van de Iraanse kalender. Deze ene steekproef vertegenwoordigt een tragische norm in Iran – meisjes die moeder worden voordat ze volwassen zijn.

Terwijl mijn hart pijn doet voor deze vrouwen, blijft God Zijn passie voor het Iraanse volk openbaren door de vele getuigenissen van Zijn trouw en verlossing. Hij maakt telkens weer schoonheid uit as.

Onlangs nog had ik door mijn werk met Transform Iran de eer om te spreken met “Meesha”, een Iraanse vrouw die, ondanks het feit dat ze verbannen werd uit haar eigen familie, afstand nam van haar kinderen en vervolgd werd door de autoriteiten, God haar moederschap zag verlossen voor Zijn glorie.

Meesha’s verhaal

Meesha werd geboren in de Baloch cultuur, een strenge sekte van Iraniërs die de soennitische islam vroom aanhangen. Ze werd door haar vader gedwongen om op 13-jarige leeftijd te trouwen, een gebruikelijke praktijk in Balochistan. Ze ervoer het maar al te vaak voorkomende verlies van rechten op haar eigen lichaam, een gevoel van identiteit, stem of doel. Het huwelijk resulteerde echter in drie kinderen, aan wie ze haar leven zou wijden om ze zo goed mogelijk te beschermen.

Meesha’s wereld veranderde voorgoed toen haar vader, broer en man werden vermoord door de Iraanse regering. Verdere tragedies sloegen toe toen ze 15 familieleden verloor door een catastrofale aardbeving, waardoor ze gebroken, bang en alleen achterbleef om haar drie kinderen op te voeden. Omdat ze ervan overtuigd was dat ze haar familie op de een of andere manier vervloekt had vanwege haar eigen zonden, zette ze zich in voor een standvastig islamitisch geloof. In plaats van vrede te vinden, voelde ze zich echter hopelozer en verlorener dan ooit tevoren en uiteindelijk raakte ze verslaafd aan drugs.

Meesha had nog nooit het evangelie gehoord en had geen christelijke vrienden. Toch bleef iets in haar zeggen: “Je hebt een verlosser nodig.” Tegelijkertijd werkte Jezus in de harten van haar drie kinderen – één van hen vroeg Meesha zelfs om een Bijbel voor hem te halen nadat hij de Heer persoonlijk had ontmoet.

Toen begon Meesha Jezus nacht na nacht in haar dromen te zien. Gekleed in het wit zou Hij haar bij haar naam roepen en zijn hand naar haar uitsteken en zeggen: “Neem mijn hand. Vertrouw op mij.”

Op een dag, toen Meesha aan haar traditionele moslimgebeden begon, kon ze telkens als ze “Mohammed” probeerde te zeggen, alleen de naam “Jezus” uitspreken. Op dat moment, met elke uiting van de naam van Jezus, voelde ze meer vrede om op Hem te vertrouwen, totdat ze zo overweldigd werd door de Geest van God dat ze haar leven aan Christus overgaf. In wat alleen maar als een wonder beschreven kan worden, was ze voor altijd veranderd, meteen genezen van haar verslaving, verlost van haar depressie en vervuld van echte vreugde.

Haar spirituele transformatie werd door veel van haar vrome soennitische familieleden hardhandig afgewezen. Meesha werd met de dood bedreigd en moest het land ontvluchten. De Iraanse wet staat vrouwen niet toe om hun kinderen mee te nemen naar het buitenland zonder schriftelijke toestemming van de vader (of zijn familie), waardoor ze de ondraaglijke beslissing moet nemen om ze achter te laten.

Aangekomen in een veilig huis in Turkije, offerde Meesha haar gebroken hart aan de Heer en richtte ze haar aandacht op het dienen van Hem en het delen van het Evangelie. Hoewel haar biologische kinderen fysiek ver weg zijn en ze hen in de loop van vele jaren maar een paar keer heeft gezien, ziet Meesha de manieren waarop God haar diepe verlies heeft goedgemaakt. Ze is nu een Baluchi-bijbelvertaler, kerkplanter en “geestelijke moeder” van honderden nieuwe gelovigen – momenteel discipelt ze actief 195 gelovigen in Iran en leden van de kerk die ze in de diaspora leidt. Al haar kinderen, die nu volwassen zijn, hebben Christus als hun Heiland aanvaard en zijn toegewijd om hun geloof met anderen te delen. Veel van Meesha’s andere Iraanse familieleden hebben hun leven ook aan Christus gegeven.

God gebruikt Meesha’s goddelijke ontmoeting met Hem jaren geleden om de harten van velen te transformeren.

Bid voor de moeders van Iran

Er zijn talloze verhalen zoals dat van Meesha – verhalen van Jezus die in dromen aan moslims verschijnt, hen bij hun naam noemt en hen vraagt om op Hem te vertrouwen. Net zoals Jezus zo intens van de gebroken en vergeten vrouwen van zijn tijd hield en voor hen zorgde toen Hij op aarde rondliep, houdt Hij ook onvoorwaardelijk van deze speciale vrouwen en streeft Hij een relatie met hen na.

Leven in navolging van Jezus betekent hoop voor zowel moeders als kinderen – ongeacht de tijdelijke scheiding aan deze kant van de hemel. Zelfs als onze kinderen zich ver weg voelen, kunnen we erop vertrouwen dat ze in Gods handen zijn door ze aan Hem toe te vertrouwen en ze in gebed te houden. Op dezelfde manier moeten we ons bewust blijven van de verweesde individuen en jonge christenen die God in ons leven plaatst om ze te voeden en discipelen te maken.

Laat Meesha’s verhaal ons inspireren om te bidden dat alle Iraanse moeders Jezus ontmoeten. Deze gepassioneerde moeders hebben het vermogen om de eeuwigheid voor hun kinderen radicaal te beïnvloeden en het leven van vele anderen te veranderen, waardoor er voortdurend rimpelingen van de liefde van Christus door heel Iran worden gecreëerd. Jezus wil deze stemmen, die zo lang het zwijgen is opgelegd door hun eigen cultuur, gebruiken om de liefde en oneindige hoop te delen die je aan de voet van het kruis kunt vinden.

“Want Hij heeft ons vóór de schepping van de wereld in Hem uitverkoren om heilig en onberispelijk te zijn in Zijn ogen. In liefde heeft hij ons voorbestemd tot aanneming tot het zoonschap door Jezus Christus, in overeenstemming met zijn welbehagen en wil – tot lof van zijn heerlijke genade, die hij ons uit vrije wil heeft gegeven in Hem die hij liefheeft.” Efeziërs 1:4-6

Oorspronkelijk geplaatst op: De Stroom.