Vervolgde christen herinnert zich bovennatuurlijke kracht in de gevangenis

Mijn naam is Vahik. Ik heb meer dan 15 maanden in de gevangenis in Iran doorgebracht vanwege mijn geloof – waaronder bijna 100 dagen eenzame opsluiting. Dit is mijn verhaal.

Werken onder drugsverslaafden en prostituees in Iran

Mijn vrouw (Sonia) en ik hebben jarenlang gewerkt onder drugsverslaafden en prostituees in Iran. Het trauma waar deze mensen mee te maken hebben is verschrikkelijk. Ernstige hopeloosheid en armoede leiden tot verschrikkelijke levenskeuzes die hen jarenlang achtervolgen. We waren in staat om hen de transformerende liefde van Christus te laten zien en hen naar verlossing en bevrijding te leiden. Door zijn genade plantten we kerken in twaalf steden totdat de regering ons uiteindelijk arresteerde.

Vervolging, gevangenis en eenzame opsluiting

Ik heb meerdere arrestaties meegemaakt en pogingen om me te intimideren en het zwijgen op te leggen

De eerste keer dat ze me arresteerden brachten ze me naar de beruchte Evin Gevangenis waar ze me meteen 53 dagen in eenzame opsluiting stopten. Daarna verplaatsten ze me naar de algemene gevangenisbevolking en hielden me daar nog twee weken vast. Daarna lieten ze me vrij. Dit zijn allemaal enkele van de intimidatietactieken die ze gebruiken om te proberen het verzet te breken. Ze hopen dat de angst dat het weer gebeurt genoeg is om ons het zwijgen op te leggen. Maar de hoop die we meedragen is te groot en de liefde voor de mensen overweldigt en motiveert ons.

Terwijl ik uit de gevangenis was, bereidden ze mijn rechtbankpapieren voor zodat ze me formeel konden aanklagen. Bijna vier maanden later arresteerden ze me opnieuw. Deze keer arresteerden ze tegelijkertijd mijn vrouw. Ze stopten me 43 dagen in eenzame opsluiting in de gevangenis van Hamadan voordat ze me overplaatsten naar de algemene gevangenisbevolking waar ik nog een jaar achter de tralies doorbracht.

Mijn vrouw plantte een kerk in de gevangenis

Op de dag van mijn tweede arrestatie waren mijn vrouw en ik thuis aan het bidden met een ex-Satan aanbidder en een ex-prostituee. Beiden waren door Jezus Christus gered en verlost via onze bediening. We hadden de eer om hen tot Christus te leiden en hen te discipelen. Terwijl we samen aan het bidden waren, stormden zeven revolutionaire bewakers ons huis binnen, arresteerden ons en sloten ons beiden op in eenzame opsluiting.

Mijn vrouw zat 38 dagen in eenzame opsluiting en vervolgens in totaal 8 maanden in de gevangenis van Hamadan. Ze leidde veel vrouwen tot Christus toen ze daar was en plantte een kerk daar in de gevangenis! Het was niet zonder uitdagingen of hartzeer. Zeven van degenen die ze tot Christus leidde werden later opgehangen (meestal vanwege eerdere veroordelingen voor drugshandel). Maar we verheugen ons dat hun eeuwigheid verzekerd was door het moedige getuigenis van mijn vrouw.

Ik leidde een gevangenisafdeling tot Christus in de gevangenis

De gevangenisomstandigheden in Iran waren wreed.

Na mijn tweede arrestatie bracht ik nog eens 43 dagen door in eenzame opsluiting in Hamadan voordat ik werd overgeplaatst naar de algemene gevangenisbevolking. Op de allereerste dag ontmoette ik een persoon genaamd Mohammad (namen zijn veranderd voor de veiligheid). Mohammad was de afdelingsleider in die gevangenis. De afdelingsleider is verantwoordelijk voor de discipline en orde van de medebewoners.

Toen hij erachter kwam dat ik christen was en waarom ik in de gevangenis zat, voelde hij zich tot me aangetrokken en we werden al snel vrienden. Een paar dagen na onze vriendschap hoorde hij de boodschap van het evangelie en in tranen bekeerde hij zich en gaf hij zijn hart aan Christus.

Ik gebruikte elke kans die ik kreeg om met mensen over Christus te praten.

Na ongeveer twee weken waarschuwde mijn vriend Mohammad (de gevangenbewaarder) me om voorzichtig te zijn, omdat de gevangenisinlichtingendienst hem en een paar anderen had gevraagd om me in de gaten te houden en te kijken met wie ik praatte.

Ik genas zieken in de gevangenis

Vanaf die dag vertraagde ik mijn evangelisatie in de gevangenis een beetje. Op een avond, toen ik in onze afdeling was, zag ik iemand met een sjaal om zijn voorhoofd. Ik voelde dat hij pijn had. Toen ik hem vroeg waarom hij zijn voorhoofd omwikkeld had, zei hij dat hij migraine had en één keer per week zware hoofdpijn had, dus gebruikte hij de sjaal om de pijn te verzachten. Ik vertelde hem dat ik een christen was en vroeg of hij wilde dat ik voor zijn hoofdpijn bad.

Hij accepteerde het graag. Ik vroeg of ik in de naam van Christus mocht bidden. Hij zei dat hij een speciale eerbied voor Christus had. We gingen op het bed zitten, trokken een gordijntje dicht, ik legde mijn hand op zijn hoofd en bad: “Heer, in de naam van Jezus Christus vraag ik u Ali’s hoofdpijn te genezen. Ik verwerp deze pijn van Ali, verkondig uw genezing over hem en vraag om uw helende hand op hem.”

Ik herinner me dat ik heel kort voor Ali bad. Na één of twee uur merkte ik dat Ali de sjaal van zijn voorhoofd had gehaald. Toen ik hem vroeg waarom, zei hij: “Ik heb geen pijn meer.” Ik kan me niet herinneren dat hij die sjaal ooit nog op zijn hoofd heeft gedragen. Nu hij genezen was, zei iedereen met pijn: “Ga naar meneer Vahik, hij zal voor je bidden. Ik had migraine, hij bad voor me en ik was genezen.”

Nu, in plaats van mij, deelde hij met anderen wat Christus door mij had gedaan en stelde hij hen aan mij voor.

Ik herinner me dat toen de Farizeeën de kinderen probeerden tegen te houden om Christus te verheerlijken, Hij zei dat als deze mensen zouden zwijgen, de stenen zouden schreeuwen.

Glorie aan Gods naam. Geen enkele macht kan Gods werk op aarde belemmeren.

Ik zag levens veranderen in de gevangenis

Ik ben getuige geweest van de transformatie van zoveel levens – zelfs in de gevangenis. Sommigen van hen waren echt gebroken mensen, die in de gevangenis zaten omdat hun eigen ouders hen hadden aangegeven bij de autoriteiten omdat ze gevaarlijke individuen waren en ook een risico voor hun eigen gezin. Maar toen ze Christus leerden kennen, kon je, als je in hun ogen keek, het licht van de hoop zien schijnen! Het was alsof ze voor het eerst de boodschap hoorden dat God vriendschap met hen wil sluiten. Hun levens werden getransformeerd toen ze in de gevangenis zaten.

Ze waren zo compleet en radicaal veranderd dat ze zelfs niet meer geïnteresseerd waren toen hen gratis medicijnen werden aangeboden.

Door de genade van God was ik in staat om velen tot Christus te leiden toen ik in de gevangenis zat en na mijn vrijlating ben ik in staat geweest om contact met hen te houden en te zien dat ze bleven groeien.

Leven na de wrede gevangenissen in Iran

Christenen in het Westen voerden trouw campagne voor onze vrijlating. De Nederlandse ambassade speelde een sleutelrol. Uiteindelijk werden we vrijgelaten en mochten we naar Nederland. We hadden allebei fysiek geboet voor de zware omstandigheden waarmee we zo lang te maken hadden gehad. Ondervoeding en andere medische aandoeningen als gevolg van slechte hygiëne eisten hun tol. Het was een bitterzoet moment om de vrijheid te proeven waar we zo naar verlangden, maar wetende dat we waarschijnlijk nooit meer terug zullen keren naar ons mooie land.

Maar God is onze verlosser, onze rots en ons schild! Hij is onze verlosser! Hij was goed voor ons vóór onze arrestatie, hij was goed voor ons tijdens onze gevangenschap en hij blijft goed vandaag.

Extreme stress onder jaren van vervolging had geleid tot drie miskramen bij mijn vrouw. Artsen dachten dat ze nooit kinderen zou krijgen. Maar vandaag zijn we blij dat we een zoon en dochter hebben om nog meer getuigenis te geven van Gods genezende kracht.

De kerken die we in Iran hebben geplant groeien nog steeds. We hebben nog steeds contact met ze.

Dankzij het wereldwijde bereik en het digitale netwerk van Transform Iran kunnen we nu Iraniërs blijven dienen, begeleiden en bedienen, niet alleen in Iran, maar over de hele wereld. Ik heb het voorrecht gehad om voor miljoenen mensen te preken op satelliet-tv en voor tienduizenden in digitale kerkbijeenkomsten via sociale media. Door middel van Transform Iran’s follow-up bediening kunnen we doorgaan met het discipelen van individuen op afstand en anderen leiden en mentoren die nog steeds in staat zijn om in het land te dienen.

Ons hart klopt nog steeds voor ons land Iran.

Op een dag zal Iran door Gods genade weer vrij zijn en zal de kracht van het evangelie doordringen tot in elke uithoek van dat land. Tot die tijd dienen we trouw overal waar Hij ons roept en steunen we op Hem voor kracht en leiding.