De werkende kinderen van Iran

Werkende kinderen, hoewel sociaal gescheiden van de mensen, zijn er ook voortdurend – elke dag recht voor de ogen van mensen. Ze werken om hun familie te helpen, om de verslaving van hun ouders te betalen, om zieke of werkloze ouders te ondersteunen en soms gewoon om te overleven. Ze worden blootgesteld aan geweld. Ze lopen met schaamte en een fysieke kromming terwijl ze onmetelijke lasten (fysiek en emotioneel) op hun jonge schouders dragen. Ze hebben geen tijd om te spelen of om te leren lezen en schrijven. Ze brengen hun leven op straat door. Ze zijn vergeten hoe ze moeten lachen.

Volgens de volkstelling van 2016 zijn er ongeveer 721.000 werkende kinderen in Iran. Meestal in de provincies Sistan, Baluchistan, Azerbeidzjan en Koerdistan. Een onderzoek uit 2018 toonde aan dat er twee keer zoveel jongens dan meisjes op straat werken en dat meer dan de helft van hen 4-8 uur per dag werkt (33,8% 1-4 uur per dag, 52,1% 4-8 uur per dag, 13% meer dan acht uur op straat), waarbij 75% zeven dagen per week werkt. Uit een ander onderzoek in 2020 bleek dat ongeveer twee derde Iraanse kinderen zijn en een derde migrantenkinderen (62,5%/37,5%). Sommige van deze kinderen worden verhandeld vanuit andere landen, meestal Afghanistan.

Statistieken over kinderarbeid in Iran zijn echter niet betrouwbaar vanwege een hele reeks factoren. Sommige politiek en andere over hoe deze kinderen worden geteld. De verwoestende realiteit is bijvoorbeeld dat in sommige statistieken het werk van meisjes in het gezin niet als kinderwerk wordt beschouwd – het is gewoon een gegeven. Meisjes worden dus niet meegeteld in dit totaal.

Maroueh Vameghi, lid van de faculteit van de Iraanse Universiteit voor Revalidatiewetenschappen en Sociale Gezondheid, zei: “De statistieken en cijfers over kinderarbeid in de steden en dorpen van Iran zijn heel verschillend [to each other]. Het grootste probleem heeft te maken met de manier van verzamelen en presenteren van gegevens en definities met betrekking tot kinderarbeid.”

Ambtenaren in Iran lijken het erover eens te zijn dat er 13 instanties in Iran zijn die verantwoordelijk zijn voor het aanpakken van dit probleem, maar er is geen overeenstemming over hoeveel kinderen het betreft en geen echte productieve inspanning om het probleem op te lossen. Zou het kunnen dat ze te veel bijdragen aan de economie? Volgens Mahmoud Aligo (hoofd van de Iraanse sociale nooddienst) is de financiële omzet op het gebied van straatkinderen alleen al in Teheran meer dan duizend miljard [tomans]. Dat is meer dan 30 miljoen dollar. Masoumeh Foroutan, afgevaardigde voor sociaal welzijn in de provincie Fars, bevestigt dat veel gezinnen hun kinderen op straat laten werken vanwege de slechte economische omstandigheden.

Kinderen met werkloze, ongeletterde ouders hebben natuurlijk een grotere kans om opgeroepen te worden om brood op de plank te brengen. Kinderen op het platteland werken zeker meer dan kinderen in de stad. Het dorpsleven speelt hier een grote rol. Helaas draagt dit ook bij aan de toename van analfabetisme op het platteland en een verbreding van de kloof tussen de welvarende en goed opgeleide stedelijke bevolking van Iran en de steeds armere en analfabeten op het platteland.

Het grootste deel van het werk van deze ‘straatkinderen’ bestaat uit het verkopen van goederen. Maar sommigen werken ook in de afvalinzameling en -transport, dragen bagage voor ‘klanten’ en in de prostitutie.

Volgens Reza Jafari, voormalig algemeen directeur van het Bureau van de Slachtoffers van de Social Welfare Organization van Iran, worden werkende en straatkinderen meestal zowel in het gezin als op straat misbruikt. Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 73% van de straatkinderen een geschiedenis van geweld heeft.

Hadi Shariati, advocaat en vicevoorzitter van de raad van bestuur van de Association for the Protection of Children’s Rights, benadrukte in een interview met ISNA in 2018 de diepere trauma’s en langetermijnproblemen waarmee deze kinderen te maken hebben: “Nu is het probleem niet alleen analfabetisme, gebrek aan onderwijs of ondervoeding; Het binnendringen van het HIV-virus, verslaving, depressie, zelfbeschadiging, zelfmoord, seksuele intimidatie, ongecontroleerd geweld, enz. zijn allemaal opkomende verwondingen die werkende kinderen bedreigen. Letsels die, als we er vandaag niet aan denken om ze op te lossen, de hele samenleving zullen overspoelen.”

In het meest recente rapport van het Iraanse Centrum voor Statistiek, dat werd gepubliceerd onder de naam ‘Study on the Situation of Working Children’ in 2020, zijn 114 landen bestudeerd door UNICEF, volgens welke Iran op de 44e plaats staat met een percentage van 7,85%. Landen als Palestina, Turkije, Irak, Georgië, Syrië en Armenië verkeren in betere omstandigheden dan Iran wat betreft statistieken over kinderarbeid, en Afghanistan en Jemen verkeren in slechtere omstandigheden.

In 2022 is het aantal werkende kinderen in Iran gestegen – net als in voorgaande jaren. Ondertussen schrijft ‘Hamshahri online’ dat het oplossen van het probleem van straatkinderen al jaren een groot probleem is in het land. Ondanks het feit dat er veel conferenties en gespecialiseerde bijeenkomsten over dit onderwerp worden gehouden, die tot besluiten hebben geleid, laat de realiteit op straat, vooral in de hoofdstad, zien dat de straatkinderen van het land nog steeds worden verwaarloosd door de autoriteiten.

In een veldrapport dat op 14 augustus 2021 werd gepubliceerd, ging het persbureau IRNA naar de kinderen in de wijken Shush en Ghorbati in Teheran en onderzocht hun lijden. Ze ontdekten een wijdverspreid gebrek aan zelfs de meest elementaire levensbehoeften. Deze kinderen worstelen met verslaving, gedwongen huwelijken, fysiek, mentaal en seksueel geweld, ondervoeding, anonimiteit (geen documenten) en allerlei huid- en gezondheidsziekten.

Werkende kinderen en straatkinderen worden ook meer dan andere kinderen blootgesteld aan mensenhandel of zijn er het slachtoffer van (Fatemeh Ashrafi, CEO van de Association for the Support of Refugee Women and Children).

Bid voor de kinderen van Iran. Bid voor de straatkinderen. Transform Iran stuurt teams naar de straten om deze kinderen te voeden, voor hun medische behoeften te zorgen, met hen te bidden en waar mogelijk een uitweg te bieden. Transform Iran heeft 500 kinderen geholpen in 2021 en 800 in 2022. We willen de komende jaren nog duizenden mensen helpen – dat kunnen we alleen met de steun van uw partnerschap. Werk met ons samen en help ons meer kinderen te bereiken. (Fondsen worden gebruikt in strikte overeenstemming met internationale sancties en OFAC-beperkingen).

Bronnen: IRNA, ISNA, VOA Nieuws