Gezonde groei vermenigvuldigt zich: Iran en de vrucht van het geloof: Kerkleiders

door Lana Silk

Gezonde dingen groeien. Dat geldt ook voor ongezonde dingen. In feite verzwakken en verslechteren de dingen die onvoldoende zorg krijgen, in plaats van hetzelfde te blijven, en sterven ze uiteindelijk.

Ik denk vaak terug aan mijn eerste jaren als moeder. Bij het beoordelen van de gezondheid van mijn kinderen vroeg de dokter me: “Eten ze? Spelen ze?” Een gezond kind heeft trek in eten en voeding. Een gezond kind is actief. Deze eenvoudige controles waren de eerste lakmoestests om vast te stellen of mijn kinderen gezond waren.

Zo is het ook met ons in ons geloof. Als we gezond zijn, hebben we honger naar de dingen van God – en zijn we actief! Er zijn bepaalde vereisten in onze geestelijke voeding die ons in staat stellen om te groeien; zonder deze worden we belemmerd in ons geloof, wat leidt tot geestelijke achteruitgang.

Deze verslechtering mag niet plaatsvinden.

Op plaatsen waar het evangelie gepolariseerd en vervolgd zoals het Midden-Oosten, is geestelijke gezondheid – en groei – van cruciaal belang. De mensen in Iran hebben goede grond nodig, een honger naar Christus, gezonde groei en een niet aflatend verlangen om het goede nieuws te verspreiden. Daarom is het van cruciaal belang dat het evangelie sterk blijft en zich vermenigvuldigt, een stevig groeiend fundament voor hen die wanhopig op zoek zijn naar hoop.

Hoe wordt dit fundamenteel actief geloof gevestigd? En wat kunnen we leren van de snel groeiende vervolgde kerk in Iran?

Spirituele eetlust: Hebben we honger?

Als we gezond zijn in ons geloof, hebben we trek in God; we eten en groeien spiritueel door in zijn aanwezigheid te vertoeven. Als we geen honger hebben naar onze Heiland – een diep verlangen om zijn Woord, hart en Geest te kennen – dan slagen we er niet in om de echte Jezus te leren kennen.

…als pasgeborenen [you should] verlangt u naar de zuivere melk van het woord, opdat u daardoor gevoed wordt en groeit in heil [its ultimate fulfillment].(1 Petrus 2:2)

In Iran is toegang tot het Woord van God illegaal. Het verkondigen van het evangelie is illegaal. Aanbidding en discipelschap zijn illegaal. En de honger naar deze dingen is groter dan ooit tevoren!

Ons hart openstellen voor dit culturele perspectief zou ons hier in het Westen behoorlijk moeten ontnuchteren; wanneer iets vrij beschikbaar is, verliest het vaak waarde. Maar als het een zeldzame schaarste is die moet worden gezocht en gekocht tegen een hoge prijs, dan wordt het als water in een woestijn. De Psalmist vertelt hoe hij naar God verlangt zoals een hert “naar water hongert”.

Daarom is onze uitdaging hier in het Westen om ons te herinneren hoe kostbaar het Woord van God is en hoe kostbaar onze relatie met onze Verlosser is – en om actief een honger naar Hem en zijn Woord te cultiveren, net zoals we ons zouden voorstellen dat we hijgend en verlangend naar water in de woestijn zouden zoeken.

Vruchtbaarheid: Worden we volwassen in gehoorzaamheid?

Als we de Vader echt kennen door een echte en consistente relatie met Hem op te bouwen, ervaren we onvermijdelijk overtuiging; dit maakt ons volwassener in geloof en gehoorzaamheid. Ik denk vaak aan Paulus die de Korinthiërs aanspreekt als “zuigelingen” in hun gebrek aan geestelijke rijpheid Hij legt uit dat ze ongeschikt waren voor geestelijk “vast voedsel”, nog steeds “melk” nodig hadden, ongehoorzaam waren en daarom stilstonden in het geloof.

Broeders en zusters in Christus, laten we dit niet doen – slechts af en toe het Woord van God lezen en blijven zoals we ooit waren, zonder dat de krachtige Schrift ons hart doordringt en onze levens transformeert. Heiliging is voortdurend – onze vrucht groeit gestaag met intentie en ontvangst, wordt rijker, neemt steeds toe en wordt dag na dag gezuiverd. De nederige volwassenheid begint van binnen en straalt naar buiten en brengt glorie aan onze Heiland.

Iedereen die naar het woord luistert maar niet doet wat het zegt, is als iemand die naar zijn gezicht in een spiegel kijkt en, nadat hij zichzelf heeft bekeken, weggaat en onmiddellijk vergeet hoe hij eruitziet. Maar wie aandachtig kijkt naar de volmaakte wet die vrijheid geeft, en daarin volhardt – niet vergetend wat hij heeft gehoord, maar het doende – die zal gezegend worden in wat hij doet. (Jakobus 1:23-25)

Vermenigvuldiging: Discipelen we?

Toen ik jonger was, dacht ik vaak na over de gelijkenis van de talenten en vond ik de reactie van de meester nogal hard tegenover de knecht die het geld dat hem was toevertrouwd niet investeerde en vermenigvuldigde. De bediende dacht immers dat hij juist handelde door simpelweg de fondsen te beschermen. Maar als we groeien in ons geloof, beseffen we hoezeer het hart van de Heer verlangt naar vermenigvuldigde vruchtbaarheid. Als er zaden worden geplant, wordt er verwacht dat er vruchten groeien, geoogst en bevolkt worden.

Zijn meester zei tegen hem: “Goed gedaan, goede en trouwe dienaar. Je bent trouw geweest over weinig; Ik zal je over veel stellen. Treed binnen in de vreugde van je meester.

“…Want aan iedereen die heeft, zal meer gegeven worden en hij zal een overvloed hebben. Maar van degene die niet heeft, zal zelfs wat hij heeft worden weggenomen. (Matteüs 25: 21, 29)

In ons werk op het zendingsveld in Iran houden we vast aan 2 Timoteüs 2:2 als basis voor alles wat we doen.

En wat u mij in aanwezigheid van vele getuigen hebt horen zeggen, vertrouwt u toe aan betrouwbare mannen die ook bekwaam zullen zijn om anderen te onderwijzen (2 Timoteüs 2:2)

De oproep is duidelijk: we horen het levengevende Woord; we dragen vrucht door het met anderen te delen en aan hen ‘toe te vertrouwen’; we investeren in hen, bouwen hen op in kwalificatie (karakter, kwaliteit, training, middelen en voorbereiding); en op hun beurt zijn zij vruchtbaar en onderwijzen anderen. Dit is een leven van discipelschap groei, vruchtbaarheid en vermenigvuldiging. Dit is wat we actief cultiveren in onze missie naar Iran.

Goede aarde: Tucht en vermenigvuldiging

Net als in de gelijkenis van de parel en de akker(Matteüs 13) moeten we alles opgeven voor de grootste schat die Christus Jezus is. En net als in de gelijkenis van de vrouw met de verloren munt(Lucas 15) kunnen we iets dat het waard is om te vieren, namelijk het goede nieuws, niet voor onszelf houden.

Als we het evangelie delen, brengen we iets dat kostbaar en onbetaalbaar is voor mensen zonder hoop.

Jezus’ zorg om vruchtbaarheid en vermenigvuldiging zou ook onze zorg moeten zijn. We kunnen ons geloof niet voor onszelf houden en het wegstoppen als een verborgen geheim, zoals de mislukte dienaar.

In plaats daarvan moeten we, net als de goede en trouwe dienaar, investerenin mensen, tijd nemen om relaties op te bouwen en hen te discipelen in geloof, hen leren hetzelfde te doen met anderen, zodat het evangelie zich over de hele aarde zal vermenigvuldigen.

Dit is vooral belangrijk in landen als Iran, waar de omgeving schrijnend vijandig is voor christenen en waar hun leven en families elke dag op het spel staan, alleen maar omdat ze het evangelie van Jezus Christus geloven en verspreiden.

In mijn werk in Iran heb ik dit concept zien kloppen; de geestelijke gezondheidszorg van gelovige Iraniërs is geworteld in een groeiende vruchtbaarheid die doorbloeit in het leven van anderen – stoutmoedig en onderscheidend. De evangelieboodschap vermenigvuldigt zich. Stel bijvoorbeeld dat één persoon er twaalf bereikt; die twaalf bereiken samen 144; die 144 bereiken 1.728; en die 1.728 bereiken 20.736. Twee groepen bereiken verder bijna 3 miljoen mensen!

Dat is vermenigvuldiging.

Mensen met een goed karakter in het geloof zijn degenen die dit doen. Als we aan de gelijkenis van de aarde denken, kunnen we de kwaliteit van ons karakter onderzoeken en ervoor zorgen dat degenen die we in geloof opleiden, gekwalificeerd zijn om gezonde vruchten voort te brengen en ook wijsheid aan anderen door te geven. Als één persoon echt bereikt, veranderd en goed opgeleid is, zal de evangelieboodschap zich vermenigvuldigen.

Getransformeerde mensen: Iraniërs die het evangelie verspreiden

We hebben het bewijs van vermenigvuldiging gezien tijdens ons werk via Transform Iran. Een voorbeeld is Meesha, een in Iran geboren moslimvrouw. Jezus streefde eerst onophoudelijk haar hart na en de grond waarin Hij haar plantte was die van onze bediening; we investeerden in haar, hielden van haar en begeleidden haar. Toen ik Meesha de laatste keer interviewde, vroeg ik naar het verlies dat ze had geleden met haar eigen kinderen. Ze zei tegen me: “Ik heb drie kinderen verloren, maar ik heb er 195 gewonnen omdat ik nu 195 mensen discipel maak.” Van Iran naar Turkije naar Iran, Meesha is gegaan waar de Heer haar heeft geroepen in haar bediening, ze loopt op straat, luistert naar de Iraanse talen die ze kent, benadert mensen en deelt het Evangelie met hen. Ze heeft persoonlijk talloze weeskinderen Ze was getuige van 140 bekeringen in Iran en zag de diepgaande en voortdurende gevolgen van deze bekeringen, zoals een Iraanse lerares die de “Jezus-film” aan haar leerlingen op school vertelde.

Een ander voorbeeld is Vahik, een voormalig drugsverslaafde Iraniër die door zijn familie was afgeschreven en naar Nederland was verhuisd op zoek naar een makkelijkere manier om zijn verslaving te voeden. Daar werd hij opgevangen door een christelijke (voorheen islamitische) familie, waardoor hij zijn leven aan Jezus gaf. Bevrijd van zijn drugsverslaving en verliefd op Christus ging Vahik naar de Bijbelacademie. Hij bouwde op goede grond, studeerde af en raakte verbonden met onze bediening. Gedwongen om terug te gaan naar Iran om andere drugsverslaafden te dienen, verhuisde Vahik uiteindelijk terug en plantte kerken in zeven Iraanse steden. Ondanks vervolging, arrestaties en wrede martelingen in de gevangenis is hij doorgegaan met zijn bediening en heeft hij de voortdurende rimpeleffecten gezien van discipelen die meer discipelen maken in deze regio’s, extra kerkplantingen, goddelijke onverwachte connecties en meer dan 300 doopsels tot nu toe.

Dit zijn slechts twee voorbeelden van een gezond geloof en het evangelie wordt elke dag – elk uur – vermenigvuldigd in Iran. We hebben dezelfde verantwoordelijkheid hier in de VS. We moeten goede rentmeesters zijn van de mensen die God ons geeft. Als het gaat om de context van een bediening, dan is de bodem belangrijk, vruchtbaarheid is belangrijk, vermenigvuldiging is belangrijk. We mogen ons leven en ons doel niet verspillen, spiritueel achteruitgaan en de belangrijkste investering die Jezus ons heeft gegeven negeren: mensen.

Oorspronkelijk geplaatst op: Kerkleiders.