Wat ik de moedige vrouwen van Iran wil vertellen: Christian Post

door Lana Silk

Onlangs heeft er een belangrijke revolutie plaatsgevonden die wereldwijd nieuws heeft gehaald; Iraanse vrouwen strijden dapper en solidair voor hun eigen stem en vrijheid.

Terwijl deze massale houding van moed ongelooflijk diepgaand is, is het tegelijkertijd hartverscheurend dat deze onverschrokken vrouwen en degenen die van hen houden en hen steunen op brute wijze in koelen bloede worden geslagen en vermoord voor hun daden van protest.

Uiteindelijk is het voor de meesten van ons niet meer dan een inkijkje in de onvoorstelbare onderdrukking die Iraanse vrouwen de afgelopen 40 jaar hebben doorstaan.

Verzwegen, onderdrukt en misbruikt

Als vrouw die mijn eerste 10 levensjaren in Iran heeft doorgebracht, heb ik een zeer concrete en ontnuchterende kijk op de realiteit van het leven voor Iraanse vrouwen. Het belangrijkste onderdrukkende thema is het diepgewortelde idee dat vrouwen geen waarde hebben. In Iran worden vrouwen opgevoed met deze cruciale integriteit:

“Je stem is waardeloos en je mag niet gezien worden.”

Ironisch genoeg is het verplichte dragen van de hijab een fysieke demonstratie van wat er al bijna een halve eeuw op psychologisch niveau gebeurt – het monddood maken, dempen en verstoppen van vrouwen. Een van de vele strenge eisen voor vrouwen is dat ze volledig bedekt moeten zijn, niet gezien mogen worden met mannen die geen familie zijn en tragisch genoeg geen recht hebben op hun eigen kinderen.

Iraanse vrouwen – die geen stem, geen waarde en geen macht hebben – mogen meestal niet eens een appartement huren zonder dat een man hen vertegenwoordigt. Als ze geen mannelijke vertegenwoordiging hebben, is de “oplossing” vaak het verlenen van seksuele gunsten aan huisbazen.

Volgens het onderzoekscentrum voor vrouwen en familie in Teheran krijgt 66% van de Iraanse vrouwen in hun leven te maken met huiselijk geweld. Of ze nu getrouwd zijn of niet, Iraanse vrouwen hebben niet eens autonomie over hun eigen lichaam. Zo probeerde een vrouw in onze kerk, wiens man in de gevangenis zat, door het rechtssysteem te navigeren om zijn borgtocht toe te kennen. De rechter deed haar een voorstel en bood aan haar man alleen vrij te laten als ze seksuele handelingen zou verrichten voor de rechter zelf. Het meest verontrustende is dat als zijn daden aan het licht zouden komen, hij ongestraft zou blijven. In plaats daarvan zou de gedwongen vrouw de persoon zijn die in de problemen komt omdat ze “zichzelf prostitueert”.

De hartverscheurende realiteit is dat dit volledig genormaliseerd is; het is slechts een kleine glimp van het uitgebreide misbruik dat heeft plaatsgevonden.

Leeuwenhartige vechters

Nu deze onverschrokken vrouwen vechten voor hun eigen stem in het protest – door in het openbaar hun hijabs te verbranden, hun haar af te knippen op straat en gedurfde uitspraken te doen op sociale media – zijn wij, in de Westerse wereld, getuige van hoe angstaanjagend onderdrukt deze vrouwen zijn geweest gedurende een hele generatie, terwijl ze wreed worden geslagen, gemarteld en in koelen bloede vermoord voor hun dappere daden van protest. Van een vrouw die door een bewaker bij haar nek werd gegrepen en tegen een muur werd gegooid, tot een andere vrouw die zes keer in haar gezicht en nek werd geschoten, tot de groep die op zoek was naar een toevluchtsoord die werd misleid en opgesloten in een etablissement totdat ze werd gearresteerd – de brute onrechtvaardigheden waarvan we tot nu toe getuige zijn geweest zijn ondoorgrondelijk.

Hoewel deze dappere vrouwen door de Iraanse regering koste wat het kost het zwijgen wordt opgelegd, zetten ze zich in voor vrijheid in wat in wezen zelfmoordmissies genoemd kunnen worden – allemaal omdat ze niets meer te verliezen hebben.

Hun waarde is verloren gegaan

Zelfs door hun onpeilbare moed vraag ik me af of deze prachtige vrouwen weten wat ze waard zijn. Al zo lang wordt hen verteld dat ze niet meer zijn dan waardeloze, wegwerpvoorwerpen. Helaas weten de meeste van deze vrouwen niet hoe waardevol ze zijn voor de Vader; niemand heeft ze dat ooit verteld.

Jezus was de man die het verhaal voor vrouwen veranderde. Vrouwen in het tijdperk van het Nieuwe Testament hadden ook geen rechten, geen stem en geen waarde in de samenleving – ze waren slechts eigendom.

De waarde en de stem die Jezus de vrouwen in het Nieuwe Testament gaf, waren zeer diepgaand. Jezus besteedde niet alleen tijd aan het luisteren naar deze vrouwen, het dienen van hen en het volledig liefhebben van hen – Hij koos er ook voor om Zichzelf aan hen te openbaren eerste na zijn wederopstanding – een zeer tot nadenken stemmend feit, gezien de contextuele nuance dat de getuigenis van een vrouw waardeloos was in een rechtbank in die tijd in de geschiedenis.

Op dezelfde manier ziet Jezus de vrouwen van Iran. Hij kent ze allemaal al van voor hun geboorte. Hij houdt van ze, zorgt voor ze, ziet hun waarde en waardeert ze als individuen. Ik heb er vertrouwen in dat Jezus deze vrouwen zal ontmoeten, hun harten zal doordringen en het Koninkrijk zal transformeren door hun krachtige getuigenissen.

We mogen deze vrouwen niet vergeten

De gemakkelijke keuze is om dit te lezen, een schietgebedje te doen voor deze slachtoffers en verder te gaan, waarbij we ons snel losmaken van de harde realiteit waar Iraanse vrouwen op dit moment tegen vechten. Laten we dit niet doen. Dit zijn waardevolle individuen met dromen en waarde; ze zijn gekend, geliefd en uitverkoren door Jezus. God roept ons op om de strijd aan te gaan en de 99 te verlaten om die ene te zoeken – en dat moeten we ook doen, want de Heer geeft heel veel om elk van deze Iraanse vrouwen.

Hoe staan we achter deze vrouwen van duizenden kilometers ver weg? Er zijn drie dingen die we nu kunnen doen:

• Bid onophoudelijk voor deze vrouwen. Gebed is krachtig en transformerend. Wanneer we samenwerken in oprechte voorbede, worden we gehoord door de Heer, die het onmogelijke kan bereiken. Laten we samen bidden tegen onderdrukking voor deze kostbare schatten van God die hun leven opofferen in een oorlog voor hun vrijheid.
• Geef financieel aan organisaties die zich inzetten voor de frontlinies in Iran en de omliggende regio’s, waar veel vrouwen ontheemd zijn of in een veilig onderkomen leven. De liefde van Jezus wordt vaak het eerst ervaren door te voorzien in dringende, praktische behoeften.
• Verspreid het bewustzijn over dit onuitsprekelijke misbruik en de meedogenloze strijd die in Iran plaatsvindt. We mogen de vrouwen van Iran niet opgeven. Terwijl zij blijven vechten voor hun stem, vrijheid en mensenrechten, moeten wij hen geestelijk en praktisch bijstaan. Net zoals Jezus deed voor de vrouwen in het Nieuwe Testament, door elk van hun unieke talenten, passies en innerlijke schoonheid te erkennen, zijn wij geroepen om hetzelfde te doen voor deze waardevolle en waardige vrouwen die hun vrijheid en waarde in Hem nog niet kennen.

Oorspronkelijk geplaatst op: The Christian Post.