20e eeuws christendom in Iran

Open Doors zet Iran momenteel op de 8e plaats van meest vijandige landen voor het evangelie. Toch zien we dat het ook een van de snelst groeiende kerken ter wereld is (sommigen zeggen de snelst groeiende kerk ter wereld). In de afgelopen 43 jaar zijn er meer Iraniërs christen geworden dan in de 13 eeuwen daarvoor, sinds de komst van de islam in Iran. In 1979 waren er naar schatting 500 christenen met een moslimachtergrond in Iran en nu zijn er meer dan een miljoen Iraanse volgelingen van Jezus. Lees verder om te zien hoe het licht van Jezus Christus door de duisternis in Iran schijnt en hoe het niet overwonnen kan worden.

In 1955 had Seth Yeghnazar, na een periode van 42 dagen bidden en vasten, waarin hij alleen water dronk, een dramatische ontmoeting met de Heilige Geest. Dit bracht hem ertoe regelmatige gebedsbijeenkomsten in zijn huis te beginnen. Vier jaar lang (1956-1960) kwamen zij elke avond in zijn huis bijeen en uit deze bijeenkomsten ontstond de Iraanse Pinkstergemeente. Hoewel de kerk tot 1979 overwegend Armeens was, bad zij gedurende deze tijd trouw voor het land Iran.

Seth Yeghnazar's eigen bekering kwam tot stand doordat iemand hem een Nieuw Testament had gegeven dat hij niet kon wegleggen. Hij las het in één keer door tot het einde van de openbaring, waarna hij zijn leven aan de Heer gaf. Seth sloot zich aan bij het Bijbelgenootschap in Teheran (British and Foreign Bible Society dat later het United Bible Society werd) en sloeg de kans af om te werken voor de Anglo-Iraanse oliemaatschappij met een lucratief salaris en goede carrièrevooruitzichten. Hij en zijn jonge gezin maakten deel uit van de Plymouth Brethren Church, een conservatieve christelijke gemeenschap. Hij had een constante drang om meer van God te weten te komen en Hem intenser in zijn leven te ervaren. Hij begon het boek Handelingen te bestuderen en vroeg God om diezelfde kracht in zijn eigen leven te openbaren.

Zijn honger naar de Heer en naar een diepere ervaring van Hem was overweldigend. Het was in deze tijd dat hij zijn 42-daagse vasten hield, geïnspireerd door de vele voorbeelden van vasten die hij in het Nieuwe Testament zag. Zijn ontmoeting met de Heilige Geest vond kort na deze vasten plaats, en de samenkomsten in hun huis volgden snel daarna. Lazarus, de middelste zoon van Seth, was toen 6 jaar oud en vertelt hoe zij hun deuren openden voor anderen om deel te nemen aan hun gezinsdevoties, "we konden de vreugde niet bedwingen!".

Veel Armeniërs sloten zich bij hen aan, maar zij deelden het evangelie ook met hun Perzische moslimburen en vrienden. Dit leidde tot een vroege ervaring van vervolging voor de familie, omdat religieuze Armeniërs hen aanvielen omdat zij moslims in hun huis brachten. Het gezin kreeg te maken met veel verbaal geweld en hoon, en ook met materiële schade toen uit protest grote stenen naar hun huis werden gegooid. Maar ze konden het evangelie niet tegenhouden en de moslims werden gered.

Veel van de prominente leiders van wat later de Pinkstergemeente in Iran zou worden, werden tijdens deze bijeenkomsten gered en gedisciplineerd. Helaas werden verschillende van deze mannen later gemarteld voor hun geloof: Predikanten Dibaj, Soudmand, Mickailan, en Haik.

Na meer dan drie jaar van dagelijkse bijeenkomsten was de jonge gemeente veel te groot geworden om in het ouderlijk huis te blijven (met mensen die door deuren en ramen naar binnen drongen om te luisteren). Dus werd een gebouw gehuurd dat het eerste formele adres werd van wat de Jamaate Rabani Central Church of Tehran werd. Lazarus registreerde de kerk in 1969 en noemde haar Jamaate Rabani, wat 'Verzamelen/Mensen van God' betekent. Hij was toen 20 jaar oud.

In de jaren zestig kwamen zendelingen uit Tanzania en de VS naar Iran. God heeft altijd broeders en zusters van andere nationaliteiten gebracht om ons te helpen Zijn Kerk in Iran op te bouwen.

Ondanks dit bemoedigende begin verliep de verlossing onder de moslims traag. Men schat dat in de jaren voorafgaand aan de revolutie van 1979 zo'n 300-500 moslims tot Christus zijn gekomen (tegen honderdduizenden sindsdien!).

In 1978 kwam het volk van Iran in opstand tegen wat werd gezien als een seculiere, corrupte koninklijke dynastie. Uiteindelijk landde Ayatollah Khomeini in februari 1979 in Iran, nam binnen enkele dagen de controle over het land over en noemde het de Islamitische Republiek Iran. Het rechtssysteem werd snel veranderd in strikte Shi'a-islamitische wetgeving. Ondanks de door het regime van de Islamitische Republiek opgelegde beperkingen was er een overweldigende respons op het Evangelie van de Iraanse bevolking, vooral van moslimachtergrond. Velen sloten zich aan bij de weinige gevestigde "fysieke" kerken in Iran. Maar de vervolging werd steeds heviger, met onder meer de marteling van Hossein Soodmand, Mehdi Dibaj en bisschop Haik Hovsepian, en de kerk werd ondergronds gedreven. Hieruit ontstond de huiskerkbeweging die een ongelooflijke groei kende en nog steeds groeit.

Sinds de revolutie van 1979 hebben de sji'a-islamitische autoriteiten andere godsdiensten, waaronder het christendom, voortdurend vervolgd. De opkomst van de levendige huiskerkbeweging in de afgelopen 20 jaar wordt door de leiders van het regime gezien als een uitdaging voor de religieuze en politieke structuren van de Islamitische Republiek.

Uit rapporten blijkt dat Iran met 19,6% de snelste groei van evangelische christenen ter wereld kent (Think Outside The Missions Box). Operation World zegt dat Iraniërs, met name het grote aandeel jongeren, "bijzonder ontvankelijk zijn voor het Evangelie".

Officiële berekeningen van het aantal christenen in Iran zijn traditioneel gebaseerd op cijfers van etnische christenen (zoals Armeniërs) die wettelijk hun "eigen" godsdienst mogen behouden, mits zij niet evangeliseren bij de moslim-Perzen. Volgens deze schattingen zou het aantal christenen in Iran ergens tussen 100.000 en 300.000 liggen. Maar deze cijfers houden geen rekening met huiskerken, het belangrijkste vehikel van christelijke groei in de afgelopen 20 jaar. Uit een onderzoek van een in Europa gevestigde academische groep (GAMAAN, Nederland) onder 50.000 Iraniërs blijkt dat 1,5% zich als christen identificeert. Geëxtrapoleerd naar de hele bevolking zijn dat er 1,2 miljoen.

Prijs God voor de opwekking die vandaag in Iran plaatsvindt! Bid voor bescherming van de christenen, dat er meer komen om het evangelie te horen, en dat er nog velen gered en aan de kerk toegevoegd worden.