Een generatie kinderen opvoeden die wanhopig op zoek zijn naar het evangelie: iBelieve

Door Lana Silk

“Jezus zei: ‘Laat de kleine kinderen tot mij komen en houd ze niet tegen, want het koninkrijk van God behoort aan zulke mensen toe.'” Matteüs 19:14

Jaren geleden hebben mijn man en ik samen met een groep gelijkgestemde vrienden een kerk opgericht. Het was een daad van gehoorzaamheid aan een oproep van de Heer. Wat inspireerde ons om die laatste sprong in het geloof te wagen? Onze kinderen.

Onze jongste was toen vijf jaar oud en ik herinner me nog steeds dat ik gefrustreerd was over het feit dat de mate waarin ze in de kerk leerde en deelnam aan de bediening, soms beperkt leek te zijn tot het beslissen welke kleur Jozefs jas moest hebben en welke dieren er op de ark van Noach moesten worden afgebeeld. In plaats daarvan wilde ik mijn kinderen samen met mij in de frontlinie, actief in de bediening en vol vertrouwen in de kracht van de Heilige Geest die in en door hen werkt – niet minder dan hoe Hij in mij zou werken.

Volgens onderzoeker George Barna in de 2024 American Worldview Inventory, “is de incidentie van het bijbelse wereldbeeld in elk van de laatste vijf generaties afgenomen. Gedurende die tijd is het landelijke percentage volwassenen met een bijbels wereldbeeld gekelderd van 12% naar het huidige niveau van 4%.” Dit is zorgwekkend. Als ouders zou dit ons moeten alarmeren en ons moeten aansporen om het verhaal met onze eigen kinderen te veranderen, zodat zij hun leven lang met Christus blijven wandelen.

Mijn geloofservaring als kind was heel anders dan die van velen in het Westen, omdat ik opgroeide in Iran. Er hing een prijskaartje aan het volgen van Christus. En dat had gevolgen voor ons allemaal. Ik herinner me nog levendig de dag dat ik gedoopt werd. We waren nog niet lang geleden naar Engeland geëmigreerd. Hysterisch huilend rende mijn nicht direct na mijn doop naar me toe met het nieuws dat een goede vriend van de familie in Iran net was vermoord vanwege zijn geloof. Op dat moment herinner ik me dat ik getroffen werd door de realiteit dat mijn geloof in Christus iets waard was. Mijn voorganger zei altijd: “Is datgene waarvoor je leeft, het waard om voor te sterven?” Hier was een voorbeeld van, recht voor mijn ogen. Jezus wilde mij helemaal. En in ruil daarvoor bood Hij me het leven zelf aan!

Mijn geloofservaringen als jonge christen hebben mijn perspectief als ouder uitgedaagd. Zo jong als ik me kan herinneren was ik samen met mijn ouders actief in de bediening. Ik herinner me dat ik tegen mijn kinderen zei toen we onze eigen kerk begonnen: “Er is niets dat God aan mij wil openbaren, dat Hij niet ook aan jou wil openbaren; er is geen dienst waartoe God mij roept waartoe Hij jou niet ook roept. Of het nu gaat om het spreken van Zijn Woord, het delen ervan met anderen, of het bidden voor genezing van zieken; jullie komen net zo goed in aanmerking, zijn net zo bekwaam, net zo begaafd, net zo geroepen. En net zo klaar!”

Daarom wil ik andere ouders aanmoedigen met de bijbehorende uitdaging: Laten we een generatie van gelovigen opvoeden met dezelfde overvloedige vreugde, passie en vervulling als die in vervolgde naties, waarbij we onszelf afvragen en onze kinderen smeken: “Wat is Jezus ons waard? Wat als we wanhopig zouden zijn voor het evangelie en bereid om de ultieme prijs ervoor te betalen?”

De kosten erkennen

Ongeveer 60% van de Iraanse bevolking is jonger dan 30 jaar – allemaal geboren onder het Islamitische regime en hun hele leven lang uitsluitend levend in een volledig gecontroleerde en onderdrukkende realiteit. De moedige beslissing nemen om Christus Jezus te volgen is uiterst opstandig, doordacht en kostbaar, net als voor iedereen in Iran op dit moment.

Ik heb gezien dat zelfs de allerkleinsten de kosten en de waarde begrijpen van het geschenk dat ze ontvangen, evenals de verantwoordelijkheid en de roeping voor hun leven in de toekomst. Deze kinderen doorgronden dit gewichtige doel vanwege de vervolging waarmee ze te maken hebben. Van jongs af aan geven hun ouders hen kracht in de bediening, nodigen ze hen uit om naast hen te komen staan in gebed en discipelschap, bidden ze met hen en zorgen ze ervoor dat ze alle ontberingen begrijpen die ze zullen moeten doorstaan omdat ze ervoor gekozen hebben om Jezus te volgen.

Getuige van de oogst

“Leid een kind op in de weg die hij moet gaan; ook als hij oud is zal hij er niet van afwijken.” Spreuken 22:6

Toen we begonnen met het planten van de kerk en het discipelen van onze kinderen, noemden we het onze “God-Venture” omdat het een avontuur was dat we met onze kinderen beleefden. Terwijl het concept zich in de loop van een paar jaar ontwikkelde tot realiteit, kwamen onze kinderen bij elke stap naast ons in de bediening en leerden ze om voor mensen te bidden, te profeteren en te evangeliseren.

Net als de geheime kerk van Iran was het onze prioriteit om onze kinderen op te voeden met een stevige bijbelse basis in actiegericht geloof, waardoor de nadruk des te meer kwam te liggen op de kosten en de beloning van verlossing. We wilden dat onze kinderen het gewicht van de eeuwigheid zouden begrijpen, evenals de realiteit voor hen die over de hele wereld vervolgd worden vanwege datzelfde geloof. We wilden ook dat ze begrepen dat zij er net zo klaar voor waren als wij ooit zouden zijn. Hun bijdrage aan de voortgang van het koninkrijk was de moeite waard.

Op hun beurt zegenden de vruchten van onze kinderbediening niet alleen onze kinderen zelf en talloze volwassenen, zowel gelovigen als ongelovigen, maar het diende ook als het krachtigste bedieningstool als het ging om het evangeliseren en discipelen van andere kinderen. Deze impact zie ik ook terug in mijn werk met Transform Iran. Er is weinig dat de kracht en de vrucht van de bediening van kind tot kind kan vervangen.

Een unieke roeping, alleen voor kinderen

Er is niemand die de harten van kinderen effectiever bereikt met het evangelie dan andere kinderen. Daarom is het cruciaal dat we onze kinderen op verantwoorde wijze in het geloof begeleiden, hun geestelijke gaven erkennen en koesteren, zodat ze de liefde van Jezus met hun leeftijdsgenoten kunnen delen. Deze realiteit blijft universeel en overstijgt cultuur, traditie en taal door de kracht van het evangelie.

Kinderen bereiken kinderen – in Iran, in Amerika, overal – voor Christus. Maar omdat Jezus ons gebiedt om “de kleine kinderen tot Hem te laten komen”, moeten we onze kinderen laten groeien en bloeien in de bediening, de Heilige Geest in hen niet verstikken, maar hen juist aanmoedigen om te luisteren naar de stem van de Heer, vrijmoedig en nederig handelen om Christus met anderen te delen en zichzelf op te offeren als levende offers aan de Heer.

De kracht van actief bidden in het licht van het grotere geheel

Terwijl we onze gezinnen in Christus leiden en onze kinderen opleiden om meer te doen dan stil te zitten in de kerk, mogen we ook gretig in het Woord blijven en samen met onze gezinnen bidden voor vervolgde naties zoals Iran, waar de kosten voor het volgen van Jezus het hoogst zijn.

Het verhaal dat bidden zelf een minimale, “hands-off” inspanning is om naties te helpen die hongerig zijn naar het evangelie, kan niet verder van de waarheid zijn! Bidden is een van de meest praktische acties die we kunnen ondernemen voor naties zoals Iran; het is actief en krachtig. Gebeden in ernstig geloof worden gehoord door God – een God die om ons geeft. De mensen die dit het beste weten? Kinderen en vervolgde christenen.

Laten we daarom onze kinderen aanmoedigen om te bidden – en geïnformeerd te bidden – voor andere kinderen en gezinnen over de hele wereld in vervolgde landen die wanhopig op zoek zijn naar Gods aanwezigheid. Deze toegewijde gelovigen in landen als Iran laten ons hier in het Westen zien wat de prijs van het ware christendom is. Wanneer we bidden met visie en geloof en wanneer we zien dat God onze gebeden verhoort door Zijn genade, dan wordt het een opwindend avontuur van partnerschap met God wanneer Zijn koninkrijk zich voor onze ogen uitbreidt. We beginnen Hem ook voor andere dingen te geloven. Door actief te bidden zetten we niet alleen een liefdevol verlangen in beweging om onze mede-erfgenamen te zien slagen in hun inspanningen voor het Koninkrijk, maar beginnen we ook met de fundamentele stap om onze kinderen het belangrijkste doel van het leven te leren: Jezus.

Samen met onze kinderen groeien in geloof tijdens de levensreis

“Waarlijk, ik zeg jullie: als jullie niet veranderen en worden als kleine kinderen, zullen jullie nooit het koninkrijk van de hemel binnengaan. Daarom, wie de nederige positie van dit kind inneemt, is de grootste in het koninkrijk der hemelen. En wie zo’n kind in mijn naam welkom heet, heet mij welkom. ” Matteüs 18:3-5

Laten we wanhopig worden voor de boodschap van het evangelie en hetzelfde verlangen voor onze kinderen. Door onze liefde voor het Koninkrijk tot prioriteit van ons leven te maken en opzettelijk de gaven van onze kinderen te koesteren, kunnen we de gesprekken over de Grote Opdracht actief houden in onze huizen. Door onze kinderen belangrijke vragen te stellen over de dingen die de Heer op hun hart legt en hun vragen in waarheid, wijsheid en liefde te beantwoorden, zullen ze groeien in geloof. Laten we onze kinderen voorbereiden op een levenslange toewijding aan Christus.

Als ouders kunnen we vertrouwen op de manier waarop God tot onze kinderen spreekt en wijsheid bieden tijdens dit proces. Op onze beurt mogen we verwachten dat we veel zullen leren van deze kostbare zieltjes – vriendelijk, teder, liefdevol, lerend, wonderlijk, vreugdevol, trouw, onschuldig en nieuwsgierig – die ons onderweg ook terugbrengen naar het bijbelse kinderlijke geloof.

Koptekst foto met dank aan GettyImages/FatCamera

Oorspronkelijk gepubliceerd op: iBelieve