20e eeuws christendom in Iran

Open Doors plaatst Iran momenteel op de 8e plaats van meest vijandige landen tegenover het evangelie. Toch zien we dat het ook een van de snelst groeiende kerken ter wereld is (sommigen zeggen de snelst groeiende kerk ter wereld). In de afgelopen 43 jaar zijn meer Iraniërs christen geworden dan in de 13 eeuwen daarvoor, sinds de komst van de islam in Iran. In 1979 waren er naar schatting 500 christenen met een moslimachtergrond in Iran en nu zijn er meer dan een miljoen Iraanse volgelingen van Jezus. Lees verder om te zien hoe het licht van Jezus Christus door de duisternis in Iran schijnt en hoe het niet overwonnen kan worden.

In 1955, na 42 dagen bidden en vasten, waarbij hij alleen water dronk, had Seth Yeghnazar een dramatische ontmoeting met de Heilige Geest. Dit leidde ertoe dat hij thuis regelmatige gebedsbijeenkomsten begon. Ze kwamen vier jaar lang (1956-1960) elke avond bij elkaar in zijn huis en uit deze samenkomsten ontstond de Iraanse Pinkstergemeente. Hoewel de kerk tot 1979 overwegend Armeens was, bad ze al die tijd trouw voor de natie Iran.

Seth Yeghnazar bekeerde zich omdat iemand hem een Nieuw Testament had gegeven dat hij niet kon wegleggen. Hij las het in één keer uit tot het einde van de openbaring, waarna hij zijn leven aan de Heer gaf. Seth sloot zich aan bij het Bijbelgenootschap in Teheran (British and Foreign Bible Society dat later het United Bible Society werd) en sloeg de kans af om voor de Anglo-Iranian Oil Company te werken met een lucratief salaris en goede carrièrevooruitzichten. Hij en zijn jonge gezin maakten deel uit van de Plymouth Brethren Church, een conservatieve christelijke gemeenschap. Hij had een constante drang om meer van God te weten te komen en Hem intenser in zijn leven te ervaren. Hij begon het boek Handelingen te bestuderen en vroeg God om diezelfde kracht in zijn eigen leven te openbaren.

Zijn honger naar de Heer en naar een diepere ervaring van Hem was overweldigend. In die tijd hield hij zijn 42-daagse vasten, geïnspireerd door de vele voorbeelden van vasten die hij in het Nieuwe Testament zag. Zijn ontmoeting met de Heilige Geest vond snel na deze vasten plaats en de samenkomsten in hun huis volgden snel. Lazarus, de middelste zoon van Seth, was toen 6 jaar oud en vertelt hoe ze hun deuren openden voor anderen om deel te nemen aan hun gezinsdevoties, “we konden de vreugde niet bedwingen!”.

Veel Armeniërs sloten zich bij hen aan, maar ze deelden het evangelie ook met hun Perzische moslimburen en vrienden. Dit leidde tot een vroege ervaring van vervolging voor de familie, omdat religieuze Armeniërs hen aanvielen omdat ze moslims in huis haalden. De familie kreeg te maken met veel verbaal geweld en spot, maar ook met materiële schade toen er uit protest grote stenen naar hun huis werden gegooid. Maar ze konden het evangelie niet bevatten en de moslims werden gered.

Veel van de prominente leiders van wat later de Pinkstergemeente in Iran zou worden, werden gered en gediscipeld tijdens deze bijeenkomsten. Helaas werden verschillende van deze mannen later gemarteld voor hun geloof: Pastors Dibaj, Soudmand, Mickailan en Haik.

Na meer dan drie jaar van dagelijkse samenkomsten was de jonge gemeente veel te groot geworden om door te gaan in het ouderlijk huis (met mensen die door deuren en ramen naar binnen drongen om te luisteren). Dus werd er een gebouw gehuurd dat het eerste formele adres werd van wat de Jamaate Rabani Centrale Kerk van Teheran werd. Lazarus registreerde de kerk in 1969 en gaf het de naam Jamaate Rabani, wat ‘Verzameling/mensen van God’ betekent. Hij was toen 20 jaar oud.

In de jaren 1960 kwamen missionarissen uit Tanzania en de VS naar Iran. God heeft altijd broeders en zusters van andere nationaliteiten gebracht om ons te helpen Zijn Kerk in Iran op te bouwen.

Ondanks dit bemoedigende begin verliep de verlossing onder de moslims langzaam. Er wordt geschat dat zo’n 300-500 moslims tot Christus kwamen in de jaren voorafgaand aan de revolutie van 1979 (vergelijk met de honderdduizenden sindsdien!).

In 1978 kwam het volk van Iran in opstand tegen wat werd gezien als een seculiere, corrupte koninklijke dynastie. Uiteindelijk landde Ayatollah Khomeini in februari 1979 in Iran, nam binnen enkele dagen de controle over het land over en noemde het de Islamitische Republiek Iran. Het rechtssysteem werd snel veranderd in strikte Shi’a-islamitische wetgeving. Ondanks de beperkingen die het regime van de Islamitische Republiek oplegt, is er een overweldigende respons op het Evangelie van de Iraanse bevolking, vooral van moslimachtergrond. Velen sloten zich aan bij de weinige gevestigde ‘fysieke’ kerken in Iran. Maar de vervolging werd steeds heviger, met onder andere de martelaars van Hossein Soodmand, Mehdi Dibaj en bisschop Haik Hovsepian, en de kerk werd ondergronds gedreven. Hieruit ontstond de huiskerkbeweging die een ongelooflijke groei heeft doorgemaakt en tot op de dag van vandaag nog steeds groeit.

Sinds de revolutie van 1979 vervolgen de sji’a-islamitische autoriteiten voortdurend andere religies, waaronder het christendom. De opkomst van de levendige huiskerkbeweging in de afgelopen 20 jaar wordt door de leiders van het regime gezien als een uitdaging voor de religieuze en politieke structuren van de Islamitische Republiek.

Rapporten geven aan dat Iran met 19,6% de snelste groei van evangelische christenen ter wereld heeft (Think Outside The Missions Box). Operation World zegt dat Iraniërs, met name de grote groep jongeren, “bijzonder ontvankelijk zijn voor het evangelie”.

Officiële berekeningen van het aantal christenen in Iran zijn van oudsher gebaseerd op cijfers van etnische christenen (zoals Armeniërs) die wettelijk ‘hun eigen’ religie mogen houden, mits ze niet evangeliseren onder de moslim Perzen. Volgens deze schattingen zou het aantal christenen in Iran ergens tussen de 100.000 en 300.000 liggen. Maar deze cijfers houden geen rekening met huiskerken, de belangrijkste bron van christelijke groei in de afgelopen 20 jaar. Uit een enquête onder 50.000 Iraniërs, uitgevoerd door een in Europa gevestigde academische groep (de in Nederland gevestigde GAMAAN), bleek 1,5% zich als christen te identificeren. Geëxtrapoleerd over de hele bevolking zou dat 1,2 miljoen zijn.

Prijs God voor de opwekking die vandaag in Iran plaatsvindt! Bid voor bescherming van de christenen, dat er meer komen om het evangelie te horen en dat er veel meer gered en aan de kerk toegevoegd worden.